Passie

Toen ik een jong meisje was wilde ik graag begrijpen wat mensen om mij heen bewoog, wat zij dachten, wat hen motiveerden. Vanuit een natuurlijke nieuwsgierigheid en met vallen en opstaan kreeg ik steeds meer zicht op de complexiteit hiervan.

Op de middelbare school ging mijn eerste werkstuk over kindermishandeling, ik zal toen een jaar of veertien zijn geweest en wat mij van dat werkstuk is bijgebleven is dat we ouders niet moeten straffen. We moeten gaan begrijpen hoe zij tot kindermishandeling zijn gekomen. Het was mijn eerste verdieping in een thema wat mij de rest van mijn carrière is blijven inspireren.

Mijn studie en werkervaring heeft deze eerste bewustwording verdiept en aangescherpt. Theoretisch, maar ook door intensief met kinderen en ouders samen te werken, heb ik adviezen leren onderbouwen en werkzame factoren ontdekt die de wereld voor kinderen een beetje veiliger maken. Ik heb geleerd om door te pakken als de veiligheid van het kind te lang of te ernstig onder druk is komen te staan.

Kinderen hebben mij laten zien over veerkracht te beschikken. Veerkracht die hen helpt om in moeilijke omstandigheden zich toch te ontwikkelen. Ouders in nood hebben mij laten zien dat zij in staat zijn om te veranderen, waardoor zij op een meer responsieve en meer sensitieve manier met hun kinderen kunnen omgaan. Deze gezinnen hebben mij geleerd om geduld te hebben, naar hen te luisteren en op zoek te gaan naar interventies die passen bij de vragen die zij (vaak impliciet) hebben.

Met YKO hoop ik nog lang mijn passie ten diensten van ouders en hun kinderen te kunnen stellen, waarbij professionaliseren een belangrijk speerpunt van mij is.