Afgelopen week ben ik geconfronteerd met een ervaren medewerker die overgestapt is van Bureau Jeugdzorg naar het CJG. Haar motivatie daarbij was dat ze af wilde van de bureaucratische rompslomp en doen waar ze goed in was: Namelijk kinderen en hun ouders te ondersteunen door met hen te praten en niet over hen.
Nu een half jaar verder loopt haar agenda over van de te maken verlening beschikkingen, wordt ze volcontinu gebeld door collega’s over jeugd gerelateerde vragen, want zij is in haar wijkteam de enige jeugdexpert. Ze heeft buikpijn over een zaak van haar collega waarbij een jongen wel of niet gesloten behandeld moet gaan worden en daarover geen overeenstemming met de ouders en de rechtbank is bereikt.
Ze wil bij complexe opvoedvragen ondersteuning. Ze heeft dit meerdere malen besproken met coördinatoren en beleidsmakers van de gemeente, maar heeft het gevoel een roepende in de woestijn te zijn. Ze weet op dit moment niet meer tot wie ze zich moet wenden. Letterlijk zei ze: “Ynske, nu krijg ik vragen van collega’s waarmee ik zelf bij BJZ naar de gedragswetenschappers zou zijn gegaan. Iedereen is nieuw hier, niemand weet iets over gesloten jeugdzorg. Ik heb echt behoefte aan advies, mag ik alsjeblieft jou om raad vragen?”
Laten we hopen dat dit opstartproblemen zijn en laten we hopen dat dit signaal de beleidsmakers van de gemeente bereikt. Het gaat om de inzet van professionele ondersteuning voor deze kanjers van jeugdwerkers in de wijk. En……. ja natuurlijk heb ik mijn advies gegeven. Nu maar hopen dat deze jeugdprofessional zich niet laat leiden door de waan van de dag, dat zij zichzelf voldoende laat horen als iemand die behoefte heeft aan een professioneel netwerk. Het tijdig gebruik maken van experts is namelijk een belangrijke kwaliteit van de zelfsturende jeugdprofessional.
No comments yet.